چرا ملت‌ها شکست می‌خورند

وقتی کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند» را می‌خواند، درباره‌ش با هم حرف می‌زدیم. یک روز پرسید، میدونی مهم‌ترین عاملی که باعث شد اروپا، اروپای امروزی شود، چه بوده؟ حدس‌هایی زدم و جواب نبود. خودش پاسخ گفت. طاعون. طاعون عامل اصلی تغییر شد. وقتی طاعون فراگیر می‌شود، نیاز به منابع غذایی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. کشاورزها کم‌کم دارای اهمیت می‌شوند و فئودالیته سست می‌شود. این تغییر باعث می‌شود، طبقه‌ای از جامعه دیده شود. اهمیتش مشخص شود. کشاورزها خودشان ارزش دیگری برای خود قائل شوند و همه این مسائل روی سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولت‌ها به تدریج تاثیر بگذارد. این عامل اصلی در کنار عوامل دیگری مثل عریضه‌نویسی‌ها(شما بخوان سیستم نقادی و گفت‌و‌گویی) دست به دست هم دادند که مدل‌های حکومتداری و به تبع آن خیلی از مسائل تغییر کند.  

این روزها که نمی‌دانم تا کی این روزها باقی خواهند ماند، با خودم فکر می‌کنم، بعد از این ماجرا به چه چیز مبتلا خواهیم شد؟ چه گروه‌هایی در این وضعیت بالا خواهند آمد و آیا ممکن است به عدالت نزدیک‌تر شویم؟ این شرایط شاید بتواند نقطه‌های کوری را نشانمان بدهد برای بهتر به بار نشاندن تلاشمان برای تغییر. این نقطه‌ها کجا هستند؟ چه می‌توان کرد؟

 

پی‌نوشت: و من نگران دوران پساکرونا هستم. نگران آدم‌هایی که جسم و روح و ذهنشون تغییر کرده به واسطه این قرنطینگی. چقدر آماده هستیم برای این دوران؟ جامعه چقدر آماده است برای ما؟